Wykonywanie szybkich testów w kierunku ANTY-HIV

Dopuszcza się stosowanie w PKD szybkich testów w kierunku HIV. Szybki test wykonywany w ramach działań objętych umową z Krajowym Centrum ds. AIDS powinien być wykonany wyłącznie w gabinecie zabiegowym w PKD. Zgodnie z zaleceniami producenta, materiał do badania pobiera i interpretuje personel posiadający uprawnienia do pobierania krwi.

W razie wątpliwości co do interpretacji wyniku należy się skonsultować z doradcą, zawsze jednak osoba wykonująca badanie (pobranie krwi i wykonanie testu) koordynuje całą procedurę, aby nie doszło do pomylenia testów.
Następnie wynik przekazywany jest doradcy, który omawia go z klientem wyłącznie jako informację medyczną, a nie jako wynik badania.

W przypadku wykrycia szybkim testem w badanej próbce krwi obecności przeciwciał przeciwko HIV, wykonuje się dalszą, pełną diagnostykę laboratoryjną zgodnie ze standardami obowiązującymi w punktach konsultacyjno-diagnostycznych. Pacjentowi wydany może być jedynie ujemny wynik testu szybkiego jako informacja medyczna. Wynik reaktywny pozostaje w dokumentacji podmiotu wykonującego badanie. W ramach pracy PKD dopuszcza się przeprowadzenie oceny jakości wykonywania szybkich testów w wybranych punktach testowania.

Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS pn. „Zasady opieki nad osobami zakażonymi HIV”  w ramach laboratoryjnej diagnostyki zakażenia HIV zaleca się stosowanie testów serologicznych tzw. IV generacji, które umożliwiają wykrycie antygenu p24 HIV (po 2 tygodniach od zakażenia) oraz przeciwciał anty-HIV 1/2 (po 4-12 tygodniach od zakażenia). Obecnie nie zaleca się stosowania w laboratoryjnych badaniach przesiewowych testów tzw. III generacji (z wyjątkiem tzw. szybkich testów), bowiem pozwalają one na wykrycie jedynie przeciwciał anty-HIV 1/2 (okno diagnostyczne 12 tygodni). Ujemny wynik testu przesiewowego 4. generacji pozwala zakończyć diagnostykę po 6 tygodniach od ekspozycji (około 99% prawdopodobieństwo uzyskania wyniku dodatniego).

 
W indywidulanych przypadkach diagnostykę należy powtórzyć po 12 tygodniach, szczególnie gdy:

• pacjent stale podejmuje ryzykowne zachowania,
• pacjentką jest kobieta w ciąży,
• doszło do zakażenia innymi wirusami np. HCV, CMV, EBV,
• istnieje podejrzenie niedoboru odporności.

Zawsze należy postępować zgodnie z charakterystyką producenta testu diagnostycznego.